Te vroeg geboren
Ellen Bulder
Stel je voor dat je als baby van 29 weken met spoed uit de buik van je moeder gehaald moet worden. Je lijfje is nog lang niet klaar voor de buitenwereld en toch is het beter voor je. Het was de bedoeling dat je zeker nog 11 weken mocht groeien en sterker kon worden in de veilige buik van je mama.
Het was maar goed dat je mama merkte dat je je niet meer zo fijn voelde in haar buik. Zo konden de dokters je helpen en je de beste kans geven die er op dat moment mogelijk was. Je had nog wel wat extra operaties nodig om je hersens te helpen. De dokters zeggen dat je hersens het benauwd hebben gehad en denken dat je daarom later niet alles zal kunnen.
Gelukkig groei je goed en kon je van couveuse naar bedje naar huis. Je hebt nog wel een gek draadje in je neus die je helpt met eten. Jouw leventje is een bijzondere ontdekkingsreis, samen met jouw lieve mama, papa en trotse grote zus.
Kinderen die te vroeg geboren worden, beginnen al direct met een achterstand. En dat geldt al helemaal voor extreem prematuren, die eerder dan 32 weken geboren worden. Hun lijfje is neurologisch nog niet klaar om zich goed te kunnen verhouden tot de zwaartekracht. Het gevoel van ruimte en eigen lijf is in de baarmoeder heel anders dan erbuiten en die relatieve gewichtsloosheid is belangrijk voor de groei en ontwikkeling van het babybrein. Bovendien kent de buitenwereld tal van prikkels waar zo’n klein lijfje nog niet mee om kan gaan. Primaire reflexen worden al geoefend in de baarmoeder, dus dubbele pech voor dit ventje dat zijn oefentijd met maar liefst 11 weken is ingekort.
Hoe fijn is het dan dat er MNRI Reflexintegratie bestaat! Door primaire reflexen te activeren kan gestagneerde ontwikkeling weer op gang worden gebracht. En daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen! Als in het begin van je leven alle energie uitgaat naar puur overleven, dan krijgen reflexen geen ruimte hun werk te doen en in het brein belangrijke verbindingen aan te leggen.
Tekenen van nog-niet-actieve reflexen en van niet-geïntegreerde reflexen bij jonge baby’s zijn: algehele onrust, stijfheid in het lichaam, overstrekken, voorkeurshouding, overmatig schrikken, moeite met zuigen en slikken, moeite met oogvolgen en/of oogcontact en later het overslaan van motorische mijlpalen zoals het omrollen, zitten en kruipen en een stagnerende spraakontwikkeling.
Hoeveel MNRI Reflexintegratie kan betekenen voor baby’s met een moeilijke levensstart liet de moeder van dit kleine ventje mij weten na de tweede behandeling in mijn praktijk:
“…Na de behandeling van gisteren hebben we een ander kind. Ik legde hem in bed en hij ging gelijk netjes in de slaaphouding liggen met 1 beentje opgetrokken. Toen heeft hij veel geslapen, al slapend zijn voeding gekregen. Ineens wilde hij ook weer graag zijn speentje. Later op de middag heeft hij ontspannen, wakker in bed liggen kijken, met speen in.
Gisterenavond kon mijn man hem in zijn arm en op zijn benen leggen. Dit was eerst nog niet een 1 minuut mogelijk! Uiteindelijk heeft hij totaal een dik uur ook nog op mijn benen gelegen. Ik heb met zijn handjes, vingertjes, voetjes en teentjes kunnen bewegen, heel ontspannen. Zelfs met zijn grote teentje, die normaal heel gespannen is.
Mijn man kon zijn ogen niet geloven. Ook nu ligt hij op mijn benen. Soms gaat hij even strekken, maar dat is hij vrij makkelijk weer rustig te krijgen. Wij zijn dolgelukkig en heel trots op hem….”
Wat fijn dat deze vorm van therapie weer perspectief geeft op een toekomst waarin meer mogelijk is dan gedacht. Ik vind het iedere keer weer magisch te ervaren tot hoeveel herstel en ontwikkeling het lichaam in staat is. Ik kan het dan wel van de daken schreeuwen hoe belangrijk vroege interventie is bij baby’s en hoeveel er al gedaan kan worden bij zulke jonge kinderen om de ontwikkeling op het goede spoor te krijgen.
