Beter horen en zien met reflexintegratie

Een ervaring tijdens een cursus

Tijdens de cursus “MNRI Visuele en Auditieve Reflex Integratie” stelde onze trainer de volgende vraag: “Wat vind je erger om te verliezen, je zicht of je gehoor?” Een lastige vraag om te beantwoorden. Natuurlijk wil ik beiden behouden.

Zien

Ik heb zelf enige ervaring met verminderd zicht. Een bril vanaf mijn vierde jaar, met een fikse min-afwijking. Ogen, die steeds verder achteruit gingen. Dansende letters en wazig zicht. Snel last van zonlicht. Bij het begin van bovengenoemde cursus had ik een bril met een sterkte van ongeveer -10, een cilinder-afwijking en een prisma-afwijking. Zonder die bril herken ik je op korte afstand al niet meer. Helemaal niets meer kunnen zien, lijkt me heel erg. Je verliest je referentiekader.

Horen

Ik geniet erg van muziek en van stilte. Het is heerlijk om te discussiëren met mensen. Het is bijzonder om te horen, wat mijn kinderen vertellen. Een geluid waarschuwt je soms; bijvoorbeeld in het verkeer. Als je niets meer hoort, raak je in een sociaal isolement.

Horen en zien

Het gaat vaak om de combinatie van wat je ziet en wat je hoort. Ik ben me ervan bewust, hoe belangrijk zicht en gehoor zijn. Het gaat niet alleen om kijken en horen, maar ook hoe je die informatie verwerkt. De visuele verwerking en auditieve verwerking zijn belangrijk in allerlei leerprocessen. Verbeteren van leerproblemen begint daarom vaak met horen én zien verbeteren.

Geluiden en beelden geven je informatie over waar je je in een ruimte bevindt en hoe je beweegt. Het evenwichtsorgaan is het zintuigen-complex, dat informatie verzamelt over beweging en balans. Via het slakkenhuis is het evenwichtsorgaan verbonden met je gehoor en via de oogspieren met je zicht. Een probleem in je evenwicht oplossen, begint daarom vaak met horen én zien verbeteren; bijvoorbeeld bij duizeligheid en wagenziekte.

Cursus reflexintegratie

Tijdens de cursus”MNRI Visuele en Auditieve Reflex Integratie” leer je een protocol met oefeningen om je visuele en auditieve reflexen te verbeteren.
Ik merkte direct, dat mijn zicht veranderde. Op de tweede dag zag ik al niet meer goed mét bril, maar ook niet goed zónder. Elke dag merkte ik dat mijn zicht veranderde. De veranderingen in mijn gehoor en evenwicht vielen mij minder op. Sommige medecursisten vertelden, dat ze minder last hadden van achtergrondgeluid en dat ze zich nu beter konden concentreren.

Na de cursus heb ik mijn ogen opnieuw laten opmeten bij dezelfde functioneel optometrist, die me mijn bril had aangemeten. Mijn ogen bleken beide 0,25 vooruit gegaan; daarnaast waren bij beide ogen zowel de cilinder-afwijking, als de prisma-afwijking afgenomen.

Met mijn nieuwe bril zag ik ineens veel meer diepte. In het begin was dat best eng, vooral bij de hoge trappen van het treinstation. Gelukkig wende dat snel. Ik ben nu heel blij, dat ik veel beter diepte zie. Nu ruim een half jaar later blijkt bij een controlemeting, dat mijn ogen stabiel zijn gebleven.

Een bijzondere gewaarwording, die mij heeft laten ervaren, dat MNRI reflexintegratie effect heeft op horen én zien.